à mon fils
à mon dieu
à mon dieu
Επί έντεκα μέρες ονειρευόμουν μία καταιγίδα
Κι ο γιος μου ούτε για μια στιγμή δεν αποδέχτηκε
Τον ιλασμό του κλάματός του.
Κλαίμε όλη τη νύχτα κι όλη την ημέρα ·
Ώσπου να συμφιλιωθούμε με το θάνατο,
Ο ουρανός θα έχει ξαστερώσει.
Καημένο μου παιδί δυο χρόνων πεθαμένο,
Αν ζούσες τ’ αδέρφια σου θα γνώριζαν
Πως ήσουν φτιαγμένο ολάκερο από αίμα.
Τώρα το φίδι γύρω απ’ το λαιμό μου
Έχει τα μάτια του πατέρα σου.
α.
σημ. : ο πίνακας για άλλη μία φορά
ανήκει σ’ αυτούς που είχα λατρέψει ως παιδί.
Είναι το πορτραίτο της Σιμονέττα Βεσπούτσι
Από τον ιταλό ζωγράφο Πιέρο ντι Κόζιμο.
Στη πραγματική του μορφή ο πίνακας
Έχει εξαίσια χρώματα.. ειδικά ο ουρανός
Μοιάζει ν’ αντικατοπτρίζει τη θάλασσα,
Αντί να συμβαίνει το αντίστροφο...
