[...]
Βρίσκομαι μακριά απ’
τους οίκτους
Εκείνων που τρέμουν
έξοχοι μες στην ισχυρογνωμοσύνη τουςΈχοντας ανταλλάξει τη δικαιοσύνη μ’ όλες αυτές τις εξαντλημένες εξουσίες ∙
Μ’ αυτοί τουλάχιστον ξέρουν πως δίκαιος είναι αυτός που αποδίδει δίκαια τους θανάτους
Και καμιά δικαιοσύνη ποτέ δεν σήμαινε ειρήνη, μήτε ζωή
Οι πρόωροι θάνατοι είναι των δίκαιων κι αυτοί
Ό, τι ήδη χάσαμε κι ό, τι ντραπήκαμε να φανερώσουμε
Σκόρπιοι μέσα σε τούτα τα πολύτοκα στομάχια, έχοντας μέσα στη γονιμότητα κλειστεί
Ξυπνήσαμε πάνω στων αγεννήτων τα μεσάνυχτα προορισμένοι για όλα
Καλοδεχούμενο ό, τι ποτέ δεν επιτεύχθηκε.
Άνδρας πιο τίμιος από τον τίμιο θάνατο, αυτοπρόσωπος πάνω σ’ αντίπαλο κατοπτρισμό
Η αλυσίδα αιώνιων φίλων που ανταλλάσσουν τις αυτοκτονίες τους
Σε τι διαφέρει από τον ήλιο ένα κερί? Τα αφηγήματά τους ποτέ δε θ’ αθροιστούνε
Ας κόψουμε λοιπόν αυτήν την κοιλιά ∙
Μες απ’ το λιανισμένο σπλάχνο τα χρυσάνθεμα κυλάνε
Ας κόψουμε λοιπόν και το κεφάλι αυτό ∙
Σβήνει το ατσάλι μέσα στου πηγαδιού τον άγνωστο.
[...]
