Να πεθαίνεις είναι να επιστρέφεις στη γη που επιθυμείς
να νεκρωθείς μες στα νερά της προελεύσεως
πιπιλίζοντας τα τροφοδοτικά στήθη της νύχτας.
Nα πεθαίνεις είναι ν’ αγκαλιάζεις το λατρεμένο κόσμο
Ποιος δεν θα αγαπήσει
την εγκαταλελειμμένη γη
Ποιος που δεν ελευθερώθηκε
η κεκλεισμένη θα είναι πέτρα
Ποιος που περιφρονεί να συμμαζέψει
τη στάχτη που σκορπίζεται
Να πεθαίνεις είναι να χάνεις το έδαφος στ’ αχείλι του υφάλου
χάνοντας τότε μες σε μια θάλασσα αγριεμένη τα πλοιάρια
καθώς βυθίζονται μέσα στο τέλμα της σιωπής
να πεθαίνεις είναι να γίνεσαι στον κόσμο αντιπαθής
Κάθε ανθρώπου η ειμαρμένη
είναι ένας θάνατος σ’ εκείνον αρεστός
Να πεθαίνεις είναι να εκπληρώνεσαι
να πεθαίνεις είναι ν’ απορροφάσαι
Θάνατος η πατρίδα σου
Θάνατος η εξορία
Να πεθαίνεις είναι να γίνεσαι ο κόσμος όπου έζησες
L' ART DE LA FUGUE - CLAUDE VIGÉE
Δημοσιεύθηκε το 1954 με τη συλλογή "Το Κέρας της Εξιλέωσης"
Μετάφραση : Α. Κ.
