INCOHÉRENCE DE L’ AMOUR ET DU GROTESQUE


*
Αγαπώ την δυσμορφία και την γελοιότητά μου ·
Αγαπώ την πληκτική ιδιοσυγκρασία, το ταραγμένο πνεύμα,
Αγαπώ την σχιζοφρένειά μου και τις ευγενείς παράφορες φοβίες.
Αγαπώ το τίποτα που με περιβάλλει · την αφάνεια, την ασθένεια,
Το μάταιο της κάθε πράξης και του κάθε μου λόγου.
Αγαπώ ότι με κάνει να μισώ τον εαυτό μου.
Αγαπώ ότι με κάνει να μισώ.
Αγαπώ τις σχισμές της αυτοκαταστροφής και αγαπώ το αίμα ·
Αγαπώ τη λεπίδα και τη σάρκα. Αγαπώ την αρρωστημένη λαγνεία,
Το σώμα που φανερώνει την ατεχνία του θεού στην ορισμένη πλάση.
Αγαπώ την λήθη που φλερτάρει την μετά θάνατον ταυτότητά μου.
Αγαπώ τους ανθρώπους που με μίσησαν. Αγαπώ τον πόνο
Της αγνόησης. Αγαπώ ότι αγαπούν αυτοί που θέλουν το κακό μου
Καθώς κι αυτό που ο ίδιος ο θάνατός μου αγαπά ·
Αγαπώ την σήψη και την δυσωδία ενός νεκρού, αγαπώ την μελανή όψη,
Αγαπώ το ξεραμένο αίμα και τα πυώδη τραύματα. Αγαπώ
Την διεστραμμένη μου αγάπη για αίμα και πύον.
Αγαπώ την απέχθεια που μου προκαλεί ακόμη και τ’ ομορφότερο
Πράγμα σ’ αυτόν τον κόσμο · αγαπώ την ευμορφία που με μειώνει.
Αγαπώ τις νοσηρές σελίδες της πραγματικότητας που γεμίζει
Το αυστηρό μελάνι της ανικανότητας μπροστά σε ότι μεγαλειώδες.
Αγαπώ κάθε θεό και την αμφιβολία που τον περικλείει.
Αγαπώ τον όλεθρο, το θάνατο, αγαπώ το κακό κι ότι πάνω του
Με ελκύει. Αγαπώ ότι αντιτίθεται στην αρετή και την ευδαιμονία · αγαπώ
Την αηδία και την δυστυχία ενός βίου που με βαραίνει.
Αγαπώ το μαραμένο άνθος και τους σκώληκες που δειπνούν
Πλουσιοπάροχα πάνω σε ένα σαθρό φρούτο.
Αγαπώ οτιδήποτε οι άλλοι δεν αγαπούν. Αγαπώ το εγώ μου.
Αγαπώ οτιδήποτε οι άλλοι δεν αγαπούν γι’ αυτό αγαπώ τον εαυτό μου.
Αγαπώ εκείνη μέσα μου που ωρύεται, σαν της επιβεβαιώνω την κατάρρευση.
Αγαπώ την αιματηρή ειρωνεία της γέννησής μου.
Μα πιο πολύ απ’ όλα αγαπώ,
Να ψεύδομαι πως τάχα αγαπώ όλα εκείνα που ‘χω μισήσει
Καθώς, αφού δεν πρόκειται εκείνα να μ’ ελεήσουν με την απουσία τους,
Είναι ορθότερο να προσποιηθώ πως τίποτα, τίποτα πια δεν με πληγώνει.
*
*
Α.