Το κλειδί για το τίποτα.....

“Pourquoi tout le monde fuit-il la solitude ?
Parce qu’elle oblige à penser. Personne ne veut la solitude,

car elle laisse trop de temps pour réfléchir.

Or plus on pense, plus on est intelligent, donc plus on est triste.”
*

Frederic Beigbeder, από το βιβλίο “L’amour dure trois ans”

Η ΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ ΤΗΣ ΑΠΟΥΣΙΑΣ

Και το φεγγάρι ακόμη μονολόγησε αποδεικνύοντας την κατωτερότητα του διαλόγου
Δεν υπάρχει καν έλλογος συνομιλητής όταν η μοναξιά κάνει επέλαση τις νύχτες
Μόνο τα δυστυχή τέρατα των εμμονών κι οι φόβοι που ενσαρκώνονται με τα σκότη
Αν υπάρχουν, για να μην χάνονται τα προσχήματα του ζην

Εξ’ ολοκλήρου στο θάνατο τέτοιες ελλείψεις κοινωνίας, αλλά κι εκτός θανάτου
Δεν θυμάμαι να ‘ταν ποτέ ιδιαίτερα η ζωή μου ένας θαυμάσιος ιστός δημοφιλίας

Και η σιωπή ακόμη είναι ένας βάρδος της ματαίωσης αφού λείπεις

© Αγγελική Κορρέ

Υ.Γ.

Αλήθεια, είναι ν’ απορείς
που όταν σκοτώνεσαι μιλάει μονάχα
η κραυγή σου?

Je ne pense pas...