Στο θρήσκευμα έχω μυηθεί του ποτηριού
Με πορφυρό κρασί γλυκό σαν πετιμέζι
Όταν στον άνεμο της μέθης τρεμοπαίζει
Η νόηση σαν φλόγα ενός κεριού
*
*
Στο ησυχαστήριο θερμού μοναστηριού,
Στην κάμαρά μου, όπου μ’ εμπαίζει
Στην κάμαρά μου, όπου μ’ εμπαίζει
Άδειο, φριχτό το εβένινο τραπέζι
Σαν άδεια γυάλα ενός καντηλεριού
*Φέρνω κι εγώ γεμάτες τις μποτίλιες
Απ’ το κρασί του παραδείσιου κυκεώνα
Με ηδονές και τέρψεις επιχείλιες
*Τόσο αγαθή είναι αυτή η φιληδονία
Που απ’ το στόμα μου δεν έπεσε σταγόνα
Στην Ιερή καθώς αρμόζει Κοινωνία
© Αγγελική Κορρέ
In vino veritas (λατ.) = στο κρασί η αλήθεια...
...εν ολίγοις, το κρασί φέρνει ομίχλη στο μυαλό
και ξαστεριά στην όραση...
..μήπως τελικά μονάχα η μέθη είναι ικανή
να σε κάνει να δεις κάποια πράγματα όπως στ' αλήθεια είναι?
Η οπτική του κόσμου κάποιες φορές είναι αναγκαίο
να μην συμβαδίζει με την λογική...
