Σκλάβος, μεγαλείο, ανάσα, αγωνία, υποταγή, πέλμα, πειρασμός, αποκάλυψη, κατάκτηση, πανικός, χάπι, πένθος, μονοτονία, χειμώνας, κόκκινο, σκιά, οίστρος, γραφή, αυγή, έμβρυο, πόλεμος, αμνηστία, αυτομαστίγωση, έκτρωση, οδυρμός, διασυρμός, εξαθλίωση, πηγή, έκτρωμα, στειρότητα, εκφυλισμός, φυλή, σφαίρα, δάχτυλο, έξοδος, στέρηση, φόβος, κατάρρευση, αυτοκαταστροφή, ανικανότητα, ναρκισσισμός, ειρωνεία, ελεημοσύνη, δαχτυλίδι, βελόνα, θρίαμβος, λιτανεία, λαιμητόμος, πιάνο, ίκτερος, ρωγμή, βάραθρο, μοίρα, νοσταλγία, εθισμός, τρυφερότητα, αδικία, τέχνη, ασέλγεια
Le Bordel….
…le pire c'est que ça existe réellement.
Δεν υπάρχει κανενός είδους ηθική. Η σάρκα, αγαπητοί μου, ανήκει σε όλους
Θα τη φας, θα τη χλευάζεις, θα τη λατρέψεις, θα ασελγήσεις επάνω της, θα την περιθάλψεις
Θα κάνεις στη σάρκα ότι θα ήθελες να κάνεις στις ψυχές των εχθρών
Κι αυτό που θέλεις να κάνεις στις ψυχές των εχθρών
Είναι οτιδήποτε μπορεί να συνδυάσει την απόλαυση και την αιματοχυσία.
Η αγαπημένη μου λέξη είν’ η ΣΦΑΓΗ
Ακόμη κι αν οι ψυχές, ως άυλες, άσαρκες κι αναίμακτες
Δεν μπορούν να κατακρεουργηθούν από τους εξανδραποδισμένους στην υστερία
Η ζωή μας, o mon Dieu, είναι σκέτο μπουρδέλο
Αλλά η κάθε μας ώρα είναι δηλωμένη
Και οι θεοί την επισκέπτονται για ξεχαρμάνιασμα συχνά.
Ευτυχώς που όλες οι μορφές των θεοτήτων, αγγελικές είτε δαιμονικές
Είναι πολύ γενναιόδωρες και κάθε φορά προσφέρουν στις ώρες μας
Το θαυμαστό πλούτο της απελπισίας
Οι μήτρες των ημερών και των νυκτών μας έχουν γεμίσει θεόπνευστα μπασταρδάκια
Κι έχω πια τόσες πολλές λέξεις να μεγαλώσω
Κάθε μέρα θα κόβω κι από λίγη φλέβα του αριστερού μου του χεριού
-ναι, αυτουνού που κάνω το σταυρό μου-
Κι όταν θα μ’ έχουν ολωσδιόλου αφαιμάξει οι λέξεις χωρίς πατέρα
Θα μπορώ κι εγώ να πω ότι το χρέος μου το ξεπλήρωσα
Κι ανέθρεψα με μόχθο αλλά κι αγάπη πολλή
Τ’ αρρωστημένα παιδιά των κανιβάλων
…le pire c'est que ça existe réellement.
Δεν υπάρχει κανενός είδους ηθική. Η σάρκα, αγαπητοί μου, ανήκει σε όλους
Θα τη φας, θα τη χλευάζεις, θα τη λατρέψεις, θα ασελγήσεις επάνω της, θα την περιθάλψεις
Θα κάνεις στη σάρκα ότι θα ήθελες να κάνεις στις ψυχές των εχθρών
Κι αυτό που θέλεις να κάνεις στις ψυχές των εχθρών
Είναι οτιδήποτε μπορεί να συνδυάσει την απόλαυση και την αιματοχυσία.
Η αγαπημένη μου λέξη είν’ η ΣΦΑΓΗ
Ακόμη κι αν οι ψυχές, ως άυλες, άσαρκες κι αναίμακτες
Δεν μπορούν να κατακρεουργηθούν από τους εξανδραποδισμένους στην υστερία
Η ζωή μας, o mon Dieu, είναι σκέτο μπουρδέλο
Αλλά η κάθε μας ώρα είναι δηλωμένη
Και οι θεοί την επισκέπτονται για ξεχαρμάνιασμα συχνά.
Ευτυχώς που όλες οι μορφές των θεοτήτων, αγγελικές είτε δαιμονικές
Είναι πολύ γενναιόδωρες και κάθε φορά προσφέρουν στις ώρες μας
Το θαυμαστό πλούτο της απελπισίας
Οι μήτρες των ημερών και των νυκτών μας έχουν γεμίσει θεόπνευστα μπασταρδάκια
Κι έχω πια τόσες πολλές λέξεις να μεγαλώσω
Κάθε μέρα θα κόβω κι από λίγη φλέβα του αριστερού μου του χεριού
-ναι, αυτουνού που κάνω το σταυρό μου-
Κι όταν θα μ’ έχουν ολωσδιόλου αφαιμάξει οι λέξεις χωρίς πατέρα
Θα μπορώ κι εγώ να πω ότι το χρέος μου το ξεπλήρωσα
Κι ανέθρεψα με μόχθο αλλά κι αγάπη πολλή
Τ’ αρρωστημένα παιδιά των κανιβάλων
Υ.Ν. (υστερόνεκρο)
Σου δίνω τις λέξεις, δώσε μου την αιωνιότητα.
