Τάνκα

Όταν πεθαίνουν
Τ’ άνθη της αμυγδαλιάς
Πριν το δέντρο της,
Ποιος να μην αποστραφεί
Το φυσικό θάνατο?

*

Αυγή με ψύχος
Στο χιονισμένο Γκίφου.
Μνήμες γεμάτες
Με μιλτοχελίδονα
Έφεραν την άνοιξη

*

Ονειρεύεται
Καθώς κάνει έρωτα
Η γυναίκα στο
Ζεύγος του Κιγιονάγκα.
Άλλον άνδρα άραγε?

*

Εναγωνίως
Περιμένει τον ύπνο
Γιατί μονάχα
Στα όνειρα δεν είναι
Παντρεμένη με άλλον

*

Όλη τη νύχτα
Γράφοντας ποιήματα
Χωρίς νόημα.
Επιτέλους πέρασε
Μια αναίμακτη βραδιά

*

Ενώ κοιμάμαι
Τα δάκρυά μου πέφτουν
Στο μαξιλάρι
Γι’ αυτό και ξυπνώ πάντα
Με καθαρό πρόσωπο

*

Ένα κοράκι
Στο χιονισμένο δέντρο.
Δεύτερη φορά
Που στέκει απέναντι
Το σώμα του Θανάτου


α.κ.