Πούτσε, γιατί ορθώνεσαι, γιατί στο
παντελόνι σκάβεις;
Γιατί δεν ξαπλώνεις κει κάτω στη
φωλιά σου στα βρακιά;Γιατί είναι το κεφάλι σου στις φλόγες σα ν’ αναδίδεις ρεύματα καυτά;
Γιατί φουσκώνεις υψώνοντας το βαθυκόκκινο κεφάλι σου;
Τολμάς ξανά να απευθυνθείς σ’ αγόρια τρυφερά
Και κοριτσάκια, ανικανοποίητος απ’ όλη σου την παλιά κατεργαριά;
Σε ποια πουστιά δε θε να εκλείψει η ανωμαλία σου;
Σε ποιο έγκλημα δε θε η τρέλα σου να σε τσακίσει;
Έζησες τώρα για να δεις τον εβδομηκοστό σου πρόξενο
Και έχεις δει ήδη δυο φορές από εφτά λάγνες λειτουργίες.
Σ’ αυτή την ηλικία όλοι οι άλλοι πούτσοι κρέμονται μισοπεθαμένοι
Αλλά συ στέκεις πιο γερός κι από σίδερο ή δρυ.
[…]
πιο ελεύθερη μετάφραση δεν γίνεται.: Α.Κ.
**************
Ο ουμανιστής Πασίφικο Μάσιμι γεννήθηκε στο Άσκολι Πιτσένο το 1410(;) και ήταν γόνος
οικογένειας ευγενών. Εξορίστηκε και ξαναεξορίστηκε από το Άσκολι,
περιπλανήθηκε, έμπλεξε σε συγκρούσεις φατριών, κέρδιζε και έχανε την προστασία
αξιωματούχων, υπηρέτησε για λίγο στον ναπολιτάνικο στρατό, εργάστηκε ως
καθηγητής λατινικών, ποίησης και ελληνικών. Πέθανε στη Ρώμη. Το πιο διάσημο
έργο του, το αποτελούμενο από δέκα βιβλία Hecatelegium, εκδόθηκε στη Φλωρεντία το
1489. Περιέχει ερωτικά ποιήματα ομοφυλοφιλικού ή παιδεραστικού περιεχομένου,
σάτιρες εναντίον των φαρισαϊκών ηθών («το ανθρώπινο είδος είναι μια φοβερή
μάστιγα), αλλά και μη «προκλητικά» ποιήματα, κλασικιστικού ύφους, με θέματα από
τον πλατωνικό έρωτα έως κοινά αναγεννησιακά ιδεώδη κ.ά. («…τα πλούτη ας πάνε στον ευτυχή. Ποιος λυπημένος
είναι στ’ αλήθεια πλούσιος;»).
