*
*
*
Η ΡΩΓΜΗ
Σκοτεινή και μαύρη είν’ η ρωγμή
Από καρδιά σε καρδιά διαβαίνοντας
Απέραντη εκείνη καθώς είναι
Και οι ψυχές χάνονται εντός της.
Από τη φύση της είν’ έτσι βλοσυρή.
Το πιο φριχτό πλάσμα είν’ η ρωγμή
Για μία αιωνιότητα μπορεί
Να σε περιτριγυρίζει
Και γαλήνη να υπάρξει
Μόνο χωρίς τη ρωγμή είναι μπορετό
Αφού σ’ αυτήν κανείς θα βρει
Μονάχα την κενότητα.
Αν γνωρίζεις την ρωγμή, ο βίος σου ένα μίασμα
Γιατί η ρωγμή στο χρόνο δεν υπόκειται
Και στα περάσματα των ημερών δεν υπακούει.
Της ανυπακοής αυτής αιτία είναι μονάχα
Αυτό που μερικά πνεύματα πράττουν,
Να χωρίζονται,
Και οι σύντροφοί τους μένουν μοναχοί
ΘΑΝΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΔΗΣ
Φίλος μου είναι ο Θάνατος
Και για αυτόν ότι από μένα προορίζεται
Σαν ιππεύει, σαν ιππεύει ένα άλογο ωχρό
Πράγμα για τ’ οποίο πλάστηκε και τύψη ουδεμία τρέφει.
Σαν καταφθάνει παραδίδεσαι με οργή
Μα το δικό του μονοπάτι
Η ανθρώπινη τ’ αποτελεί η ψυχή
Και στο μονοπάτι αυτό θα βηματίσει.
Όταν φεύγει -νεκρός μονάχα-
O Άδης στα ίχνη αυτά ακολουθεί.
Στον κόσμο των νεκρών θα βρεις μονάχα θλίψη
Αλλά το πνεύμα σου στον Άδη θα αναμείνει
Ως της τελικής, την μέρα εκείνη, κρίσης
Που την μοίρα σου κι εσύ θ’ αποφασίσεις
Από το βιβλίο του Law Hunter, "A Book of Dark and Sadistic Poetry"
Μετάφραση : Αγγελική Κορρέ
*
*
*
*
Photo : Laurent Benaïm
