Καν στη βροχή
Καν στον αγέρα
Καν στο χιόνι,
στου καλοκαιριού την κάψα
Με σώμα δυνατό
Απ’ τους θυμούς
απρόσβλητος
Πάντοτε ψύχραιμος
Πάντοτε πράα
χαρωπός
Κάθε μέρα, τέσσερα
πιάτα ρύζι καστανό,
Μίσο και λαχανικά
για φαγητό.
Σ’ όλα τα
πράγματα, βάζε τον εαυτό σου τελευταίο
Πρώτους τους άλλους,
Να κοιτάς
καλά, ν’ ακούς καλύτερα, κι ακόμα να
Κατανοείς.
Μη λησμονείς
Στον ίσκιο των
πεύκων, στα χωράφια
Κείνο το
αχυρένιο καλυβάκι.
Αν στ’
ανατολικά υπάρχει έν’ άρρωστο παιδί,
Τράβα και
φρόντισέ το,
Άμα στα δυτικά
υπάρχει κάποια μητέρα εξαντλημένη,
Τράβα και
σήκωσ’ της τα δεμάτια του ρυζιού,
Άμα στα νότια
υπάρχει ετοιμοθάνατος,
Τράβα και πες
του λόγια καλά, παρηγοριάς,
Αν είν’ στα
βόρια κάποια μάχη, κάποια δίκη
Τράβα και πες
να παρατήσουνε τ’ ανούσια.
Στην ξηρασία
κλάψε από συμπόνια,
Στα κρύα καλοκαίρια
στάσου στους απελπισμένους,
Μείνε μακριά από
τους πολλούς –
Καν να σ’
επευφημούν
Καν να σε
ψέγουν:
Αυτό είναι
αυτό που θέλω να ’μαι.
風にもまけず
雪にも夏の暑さにもまけぬ
丈夫なからだをもち
慾はなく
決して瞋らず
いつもしずかにわらっている
一日に玄米四合と
味噌と少しの野菜をたべ
あらゆることを
じぶんをかんじょうにいれずに
よくみききしわかり
そしてわすれず
野原の松の林の蔭の
小さな萱ぶきの小屋にいて
東に病気のこどもあれば
行って看病してやり
西につかれた母あれば
行ってその稲の束を負い
南に死にそうな人あれば
行ってこわがらなくてもいいといい
北にけんかやそしょうがあれば
つまらないからやめろといい
ひでりのときはなみだをながし
さむさのなつはおろおろあるき
みんなにでくのぼうとよばれ
ほめられもせず
くにもされず
そういうものに
わたしはなりたい
