Parodie Humaine - Felicien Rops (1881) |
Όποιος για την
κακοτροπιά μου θέλει να με ψέγει
Ας με ψέγει,
εγώ τ’ αδιακόρευτο μυαλό μου ακολουθώΠου τον σωστό το δρόμο να βαδίσω με προτρέπει
Και με το πνεύμα μου τα Υψηλά να επιθυμώ.
Τα νιάτα μου ας
φύγουν, σ’ εμένα ας έρθουν γηρατειά
Η πίστη μου, η
ελπίδα μου στην αρετή μονάχα πάειΚαι για χάρη της μου η περήφανη, περιφρονητική καρδιά
Σιχαίνεται ό,τι ο τυφλός όχλος πιότερο εκτιμάει.
Κι ούτε που
νοιάζομαι για άλλο απ’ τη σοφία
Όταν γι’ αυτήν
ο νους μου τόσο έχει ξανάψειΠου κάθε τι άλλο μοιάζει αδύναμο κι ασθενικό.
Έτσι θ’
ακολουθήσω τον επαινεμένο μου σκοπό∙
Για η ομορφιά
δίχως την αρετή δεν πιάνει μία:Ουαί αν κάποιος πάει τον πόθο μου να θάψει.
Καμίλα
Σκαράμπι
Biasimi pur chi vuol la mia durezza,
Che sequir voglio il mio casto pensiero,Il qual mi scorge per il buon sentiero,
Che fa gli spirti miei vaghi d’altezza.
Fugga pur gioventù, venga vecchiezza,
Che sol nella virtù mi fido, e spero,E per lei il mio cor sdegno, ed altero
Disprezza quant il ciero vulgo apprezza.
Né d’altro, che di questa più mi cale,
Ed ho di lei sì la mia mente accesa,Che ogn’altra mi par opra vana, e frale.
E però vo sequir l’altra mia impresa;
Poichè beltà senza virtù non vale.Non fia chi faccia al mio voler contesa.
Camilla
Scarampi