NIKOLAUS LENAU

[ΣΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ]

Όταν θ’ αρχίσει να σαπίζει η καρδιά μου,

Όταν των στίχων μου η φλόγα η τολμηρή
Σωθεί, μαζί με τη φωτιά του έρωτά μου,
Θάνατε, έλα και διάλυσέ μου το κορμί!
Μην το ψάχνεις, εν ριπή κομμάτια να το κάνεις,
Στις δόξες του να φύγει ο καλός σου ο ποιητής,
Σαν της Ζωής τα χώματα να τα λιπάνεις
Δεν θέλουν άλλο με την τέφρα τούτης της ψυχής.

[ΣΤΗ ΝΥΧΤΑ]

Μείνε σ’ εμένα, ματιά μου σκοτεινή,
Εξάντλησε εδώ να τη δύναμή σου,
Πράα, θλιμμένη, ονειρική
Νύχτα που δεν πιάνει τη γλύκα σου οργιά,
Το όλο θέλγητρα σκοτάδι σου ας αφήσει
Από τον κόσμο να με πάρεις μακριά,
Ώστε κι εσύ μακριά από τούτη μου τη ζήση
Για πάντα να πλανιέσαι μοναχή σου

***

Μτφρ. α.κ.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Wenns mir einst im Herzen modert,

Wenn der Dichtkunst kühne Flammen
Und der Liebe Brand verlodert,
Tod, dann brich den Leib zusammen!
Brich ihn schnell, nicht langsam wühle,
Deinen Sänger laß entschweben,
Düngen nicht das Feld dem Leben
Mit der Asche der Gefühle.

______________________________
 
Weil' auf mir, du dunkles Auge,
Übe deine ganze Macht,
Ernste, milde träumerische,
Unergründlich süße Nacht.
Nimm mit deinem Zauberdunkel
Diese Welt von hinnen mir,
Daß du über meinem Leben
Einsam schwebest für und für.