ΑΟΥΡΕΛΙΑ ΠΕΤΡΟΥΤΣΙ


[Dove stà il tuo valor, Patria mia cara;]
 
Πού ’ναι η τόλμη σου, αγαπημένη χώρα,
που αδιαφορείς για τον ζυγό σου τον οικτρό
και στον κόρφο σου φυλάς τη διχασμένη μώρα
στα πάθη σπάταλη, τσιγκούνα στο καλό;

Εσύ, κάποια που έμαθε χωρίς να το σκεφτεί
Από τους ξένους τι μπορεί ο εμφύλιος να κάνει,
Θα ’πρεπε να ’χεις διώξει κάθε αμαυρή ψυχή
Που συνωμοτεί, υποταγμένη για να σε πεθάνει.

Απ’ τα κομμένα μέλη σου φτιάξε το ένα Σώμα –
Το ένα ας είναι όρθιο, των άλλων όλων νόμος –
Τότε θα πω πως άξια κι ανδρεία είσαι ακόμα.

Φοβάμαι όμως –αυτό βλέπω– πως οδεύει
Να γίνει αιώνιο πένθος η ζωή σου, σκέτος πόνος:
Εκεί όπου ο πόλεμος μονάχα βασιλεύει.


Μτφρ. Α.Κ.