Τον όρκο τους μονάχα
συλλογιούνταιΣτην έρημο ντυμένοι τα σαμούρια τους
Πέντε χιλιάδες πέσαν’ από δαύτους.
Απ’ τα σπασμένα οστά στου ποταμού τις όχθες κει
Στα σύνορα
Ψυχές εγείρονται οικτρές
Και μπαίνουν, σαν μορφές να ’ταν ζωντανές,
Στις κάμαρες όπου τα όνειρά τους βλέπουν
Όσοι αγαπούνε.
誓扫匈奴不顾身
五千貂锦丧胡尘
可怜无定河边骨犹是深闺梦里人
