 |
| Medea, dir. Frans Zwartjes, 1982 |
Ξέρω το ρήμα
τούτο μάταια θ’ αρθρώσω.
Βρήκα τον Μύθο
που υπερέβη πια τη Δίκη:Είμαι ο ήλιος – μπορώ να κάψω ό,τι μ’ ανήκει
Κι ο νους – να πράξω ό,τι μπορώ να μετανιώσω.
Να μαρτυρήσω όμως δεν πρόκειται το πόσο
Το τέρας όμοια αισθάνεται τη φρίκη.
Ξέρω το ρήμα τούτο μάταια θ’ αρθρώσω.
Βρήκα τον Μύθο που υπερέβη πια τη Δίκη:
Θανή δεν πέθανα, μ’ αντέχω να σκοτώσω
Επειδή δεν υπάρχει θάνατος, αλλά, όπως η λύκη,
Που φεύγει μες απ’ τη βασταγερή ερείκη,
Θα φύγω, κι αν έστω αρχίζοντας αντί για να τελειώσω,
Ξέρω το ρήμα τούτο μάταια θ’ αρθρώσω.
α.κ.
